Soneto 146

SONETO 146
ni William Shakespeare
malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
20 pantig bawat taludtod (tugmaang abab-cdcd-efef-gg)

Aba kong kaluluwa, ang sentro / ng daigdig kong makasalanan,
[Makasalanan kong mundo] yaong / lakas na maghimagsik ay tanghal,
Bakit ka nagdurusa sa loob / at naghihirap sa kasalatan,
Pinintahan ba'y labas ng iyong / dingding na napuno ng halakhak?
Bakit kaylaki ng ginugugol / gayong maiksi lang yaong upa,
Mga iyan ba'y ginagawa mo / sa iyong nilulumot na mansyon?
Ang mga uod bang naririyan / sa labis-labis mo'y magmamana't
Siyang uubos sa ginugol mo? / Wakas na ba ng katawang yaon?
Kaya, kaluluwa, mabuhay ka / sa iyong namimighating lingkod,
At hayaan mong sa pagdurusa'y / tumindi anumang tinatago;
Bilhin yaong itinakdang banal, / ibenta sa panahong pilantod;
Ang loob ay tiyaking mabusog, / sa labas, yaman mo'y maglalaho.
Kaya pakanin si Kamatayan, / na tao ang madalas sagpangin,
At, pag patay na si Kamatayan, / pagkamatay, mawawala na rin.

* Isinalin: ika-9 ng Hunyo, 2022

Tugmaang batay sa aralin sa katutubong pagtula:
abab - katinig na mahina a; katinig na malakas a;
cdcd - patinig na walang impit a; katinig na mahina o;
efef - katinig na malakas o; patinig na walang impit o;
gg - katinig na mahina i

SONNET 146
from the book The Sonnets, by William Shakespeare, Collins Classic

Poor soul, the center of my sinful earth,
[My sinful earth] these rebel pow'ers that these array,
Why dost thou pine within and suffer dearth,
Painting thy outward walls so costly gay?
Why so large cost, having so short a lease,
Dost thou upon thy fading mansion spend?
Shall worms, inheritors of this excess,
Eat up thy charge? Is this thy body's end?
Then, soul, live thou upon thy servant's loss,
And let that pine to aggravate thy store;
Buy terms divine in selling hours of dross;
Within be fed, without be rich no more.
So shalt thou feed on Death, that feeds on men,
And, Death once dead, there's no more dying then.